Wiersze „suchego pogromu” – Marzec ’68 w poezji polskiej (rekonesans) [The poetry of the “dry pogrom” - March 1968 in Polish poetry (a reconnaissance)]

SUMMARY

The poetry of the “dry pogrom” - March 1968 in Polish poetry (a reconnaissance)The paper construes the distinctive character of March 1968 against the classical definitions of pogroms; hence the selection of Adam Michnik’s phrase “dry pogrom.” It analyzes direct responses to the events, using examples of Aesopian language (Artur Miedzyrzecki) and satire (Janusz Szpotanski, Natan Tenenbaum), as well as other reactions (Jerzy Ficowski, Aleksander Rymkiewicz). Further, it is concerned with poems from artists affected – to a larger or smaller extent – by the dry pogrom, such as Arnold Slucki. Views from afar – including Kazimierz Wierzynski’s Izrael [Israel] and Jacek Bierezin’s Wygnancy [Exiles] – have also been analyzed. Michal Glowinski’s formula of “March talk” has been used to interpret the poetics of the poetry about March 1968, with reference to Orwellian Newspeak and Klemperer’s LTI. Finally, in the conclusion, a question is posed of whether the poems of the dry pogrom are a “poetry of dry despair,” a term used by Julia Hartwig to describe Paul Celan’s poems, as they speak about impossible liquids – blood and tears. Wiersze „suchego pogromu” – Marzec ’68 w poezji polskiej (rekonesans)W tekscie referuje odrebnosc pogromu marcowego wobec klasycznych definicji pogromu: dlatego wybieram formule Adama Michnika „suchy pogrom”. Zajmuje sie reakcjami bezposrednimi; sa to przyklady jezyka „ezopowego” (Artur Miedzyrzecki), satyry (Janusz Szpotanski, Natan Tenenbaum) i inne (Jerzy Ficowski, Aleksander Rymkiewicz). Interesuja mnie takze wiersze dotknietych – w szerszym i wezszym sensie – „suchym pogromem” (jak Arnold Slucki). Analizuje widzenie z oddali (np. Kazimierz Wierzyn- ski, Izrael; Jacek Bierezin, Wygnancy). Wykorzystuje formule „marcowego gadania” Michala Glowinskiego wobec poetyki wierszy o Marcu ’68 (tu odniesienia do Orwellowskiej nowomowy oraz Klempererowskiej LTI). W zakonczeniu pytam, czy wiersze „suchego pogromu” to „poezja suchej rozpaczy” (formula Julii Hartwig uzyta wobec poezji Paula Celana) – o cieczach niemozliwych: krwi i lzach.