SUMMARY
Analiza pism dominikanów z XIII wieku pozwolila na sformulowanie nastepujacych wniosków. Interpretacja Ap 12, 1 w kazaniach dominikanskich autorów XIII wieku jest bogatsza, niz do tej pory przypuszczano. Obok egzegezy w perspektywie eklezjalnej i maryjnej ukazuje sie nowy sposób interpretacji: odniesienie postaci apokaliptycznej Niewiasty do swietych Panskich. O takiej interpretacji figury apokaliptycznej Niewiasty milcza biblijne opracowania. Nalezy równiez podkreslic szeroki zakres znaczeniowy innych elementów wchodzacych w sklad analizowanego przez nas obrazu. Slonce i ksiezyc odczytane w swietle antytezy wiecznosc, czas i przemijalnosc, Chrystus i Kosciól. Umiejscowiona w tej perspektywie Maryja zostala ukazana nie tylko w tajemnicy wniebowziecia, lecz równiez jako posredniczka wstawiajaca sie za ludem Bozym u boku swojego Syna. Szata, w która zostala obleczona Niewiasta, objawia badz to Jej chwalebne cialo, badz to cala osobe Maryi (dusza i cialo) uczestniczaca w Bozej chwale. Natomiast korona z gwiazd dwunastu odnosi sie nie tylko do zastepów aniolów i swietych otaczajacych Maryje, lecz takze do duchowych cnót i darów charakteryzujacych postac Matki Pana. Warto takze zwrócic uwage na wyjasnienia obrazu Niewiasty obleczonej w slonce w swietle tajemnicy wcielenia. Dokonana analiza ujawnia szerokie spectrum interpretacji obrazu Ap 12, 1 zawarte w kazaniach dominikanów XIII wieku. Dobrze to swiadczy o teologicznym przygotowaniu, jak i o warsztacie ówczesnych kaznodziejów.