SUMMARY
Artykul niniejszy jest próba odpowiedzi na pytanie o to, czy mysl patrystyczna porusza zagadnienie ludzkiej twórczosci. Punkt wyjscia stanowi twierdzenie, ze chrzescijanska refleksja (na przykladach mysli Augustyna, Kapadocczyków i Maksyma Wyznawcy)– nawet jesli pozostaje konserwatywna i kontynuuje antyczne ujecie sztuki jako sfery jedynie wytwórczej i mimetycznej – daje mimo to mozliwosc posredniego, teologicznego przemyslenia problematyki czlowieczej aktywnosci. Szczególnym watkiem rozwazan czynie dwuznacznosc patrystycznego rozumienia terminu „nowosci” (?a???t?µ?a), który oznaczac moze zarówno „heretyckie nowinkarstwo”, jak i cud Bozej stwórczosci i wcielenia oraz ludzkiego twórczego chrzescijanskiego i chrystocentrycznego nasladownictwa.