SUMMARY
Bu arastirma, dünya medeniyet tarihine ciddi katkilar sunmus Endülüs Emevi Devleti’nin uhdesinde yetisen en büyük dilcilerden Ebû Bekir ez-Zübeydî ve onun yabanci dil ögretim anlayisi hakkindadir. Zübeydî, günümüzden yaklasik XI asir kadar önce yasamis ve çesitli alanlarda eserler vermis bir alimdir. Özellikle lügat alaninda ihtiyaç duyulan ve dönemin sartlarina hitap edebilen birbirinden degerli eserlerin sahibidir. Bu yapitlardan birisi olan Kitâbü’l-Vâdih, Endülüs Emevi Devleti zamaninda gereksinim olan Arapçanin ögrenilip ögretilmesine yönelik tasarlanmis bir kitaptir. Arapçanin yabanci bir dil olarak ögretilmesi olgusu, günümüz egitim sisteminin temel problemleri arasinda kabul edilir. Geçmiste de arastirma konusu olan Arapçanin ögretimine Zübeydî, kendi dilci kimligi ile yaklasmistir. Bu bakimdan çalismada, Vâdih isimli eserin egitsel olarak nasil bir yapida tasarlandigi, klasik ve modern yabanci dil egitimi alanina neler katabilecegi ortaya konacaktir. Betimleyici bir arastirma yöntemi takip edilerek Vâdih eserinin pedagojik dil egitimi alanina katkilari tartisilacaktir.