SUMMARY
Homophobia in Polish visual culture as an “undiscovered” response to the transformation of sexual norms in Poland after 1989This article discusses the basic characteristics of various artistic practices aimed at stigmatizing nonheterosexuality that occurred in Poland after 1989 in response to a transformation of sexual norms and the rising emancipation of LGBT people. The form and content of selected practices is discussed in detail. Furthermore, the article argues that these practices can be classified as a form of so-called New National Art and signals the maladjustment of the language used by Polish art critique, which foreignizes and pathologizes this kind of art. The author also touches on the phenomenon of deliberate “not discovering” of these practices by national art institutions. Finally, he shows why the absence of artistic practices focused on exclusion and stigmatization of LGBT people seems to be beneficial for both major Polish art institutions and the “excluded” artists. Homofobia w polskiej kulturze wizualnej jako „nieodkryta” reakcja na przemiany norm seksualnych w Polsce po 1989 rokuArtykul omawia podstawowe cechy praktyk artystycznych pietnujacych nieheteroseksualnosc, które wystapily w Polsce po 1989 roku na skutek przemian norm seksualnych i zapoczatkowania procesu emancypacji osób LGBT. Charakteryzuje formy, jakie ta twórczosc przyjmuje oraz tresci, jakie wyraza. Wskazuje równiez na zasadnosc zaklasyfikowania tego rodzaju twórczosci jako odmiany tzw. Nowej Sztuki Narodowej. Sygnalizuje problemy zwiazane z uzywanym przez polska krytyke sztuki jezyka, który egzotyzuje i patologizuje tego rodzaju twórczosc. Odnosi sie równiez do zjawiska zamierzonego „nieodkrywania” tych praktyk artystycznych przez krajowe instytucje sztuki. Wreszcie, wskazuje dlaczego ta celowa nieobecnosc praktyki artystycznej nakierowanej na wykluczanie i pietnowanie osób LGBT wydaje sie korzystna zarówno dla najwazniejszych polskich instytucji sztuki, jak i dla „wykluczonych” twórców.