SUMMARY
W artykule analizowana jest struktura konotacji fonetycznej inicjowana przez odpowiednie artykulacyjno-akustyczne cechy samoglosek w ukrainskim dyskursie poetyckim XX–XXI wieku. Semantyka konotacyjna i pragmatyka samoglosek w wypowiedzi artystycznej i estetycznej powstaje w wyniku skojarzen, eksponujac dynamike tekstu z przewaga cech tozsamosci narodowej.