SUMMARY
The intervention of human being to the nature exceeded the capacity of tolerance. Especially with the industrialization and the inrease in population, environmental problems reached global dimension and caused the disgussion and arguement of these problems in an international dimension since the second part of the 20th century. As a result of these arguments, it emerged that to have a sustainable environment people must have responsible behaviours towards the environment and the education must teach these responsible behaviours to the individuals. Therefore; the environmental education should educate people to have strong belief in restoration of the contaminated and destroyed World. The people with strong belief in coming against with the environmental problems which affect them; have a locus of; but the people having a weaker belief have an external locus of control. The aim of this research is to reveal whether the effect of the locus of control the primary students have or not; has an effect on their responsible behaviours towards the environment. In this research descriptive survey model was used. In order to determine the locus of control the students have or not; “Locus of Control scale”developed by Nowicki & Strickland (1973) and adapted to Turkish by Korkut (1986) was used; in order to identify responsible behaviours towards the environment “Responsible behaviours towards environment scale” developed by Erdogan (2009) was used. The study group of the research consisted 495 students at 4th and 5th grades. As a result of this survey it is revealed that the locus of control has an affect on the responsible behaviours towards environment and it is found that the locus of control significantly predicts these behaviours. We think that the results of this research will contribute to the teachers who practice the environmental education in primary schools and to the specialists who prepare the curriculum and the textbooks. ÖzetInsanoglunun dogaya müdahalesi artik onun tasima kapasitesinin çok üzerine çikmistir. Özellikle sanayilesme ve nüfusun artmasi ile birlikte çevre sorunlarinin küresel boyutlara ulasmasi, 20.yüzyilin ikinci yarisindan itibaren bu sorunlarin uluslararasi düzeyde konusulmaya ve tartisilmaya baslanmasina sebep olmustur. Bu tartismalarin sonucunda sürdürülebilir bir çevre için insanlarin çevreye yönelik sorumlu davranislara sahip olmasi ve çevre egitiminin de bireylere bu sorumlu davranislari kazandirmasi gerektigi ortaya çikmistir. Bunun için çevre egitiminin, bozulan ve kirlenen dünyamizin tekrar eski haline gelebilecegine olan inanci yüksek bireyler yetistirmesi gerekmektedir. Kendilerini etkileyen çevre sorunlarina karsi bir seyler yapabilecegine olan inanci yüksek olan bireylerin daha çok iç kontrol odagina sahip olduklari; inanci zayif olanlarin ise dis kontrol odagina sahip olduklari düsünülmektedir. Bu arastirmanin amaci da ilkokulda ögrenim gören ögrencilerin sahip olduklari kontrol odaklarinin onlarin çevreye yönelik sorumlu davranislari üzerinde bir etkisinin olup olmadigini ortaya çikarmaktir. Arastirmada betimsel tarama modeli kullanilmistir. Ögrencilerin kontrol odaklarini tespit edebilmek için Nowicki&Strickland (1973) tarafindan gelistirilen ve Korkut (1986) tarafindan Türkçe ’ye uyarlanan “Denetim Odagi” ölçegi; çevreye yönelik sorumlu davranislarini tespit edebilmek için de Erdogan (2009) tarafindan gelistirilen “Çevreye Yönelik Sorumlu Davranis” ölçegi kullanilmistir. Arastirmanin çalisma grubunu 4. ve 5. sinifta ögrenim gören 495 ögrenci olusturmaktadir. Arastirmanin sonucunda kontrol odaginin çevreye yönelik sorumlu davranislar üzerinde bir etkisi oldugu ve çevreye yönelik sorumlu davranislari anlamli bir sekilde yordadigi tespit edilmistir. Arastirma sonuçlarinin ilkokulda çevre egitiminin uygulayicilari olan ögretmenlere, ögretim programlarini ve ders kitaplarini hazirlayan uzmanlara katki saglayacagi düsünülmektedir.