SUMMARY
The Dogs Bark, the Carnival Moves On... Revisiting Zygmunt Bauman, Modernity and the HolocaustModernity and the Holocaust is now thirty years old. How should we respond to the book, its controversy, and its history or context? In this essay I offer three steps as a way into this labyrinth. First, I review the core claims of Bauman’s book (1989). Second, I use my four-volume edited collection of essays on his work (2002) as a decade check on its reception. Third, the new volume, Revisiting Modernity and the Holocaust: Heritage, Dilemmas, Extensions (2022) is brought into play as a third optic or time slice. I conclude that the book is a classic, which means we should still read it and use it as a marker, but also that the debate has out of necessity moved on. As Bauman used to say, “The dogs bark, the carnival moves on”. Psy szczekaja, karnawal trwa dalej… O Zygmuncie Baumanie, nowoczesnosci i Zagladzie po latachNowoczesnosc i Zaglada (wyd. oryg. Modernity and the Holocaust) ma juz trzydziesci lat. Jak nalezy podchodzic dzis do tej ksiazki, kontrowersji wokól niej, jej historii i jej kontekstu? W niniejszym artykule proponuje trzy kroki, które przeprowadza nas przez ten labirynt. W kroku pierwszym, przypominam glówne twierdzenia, które Zygmunt Bauman stawia w swojej ksiazce z roku 1989. W drugim odnosze sie do opublikowanego w roku 2002 czterotomowego zbioru esejów na jej temat pod moja redakcja, który przedstawia recepcje tej pracy w ciagu dziesieciu lat od jej wydania. W trzecim kroku zas nawiazuje do nowego tomu zatytulowanego Revisiting Modernity and the Holocaust [Nowoczesnosc i Zaglada po latach], który ukazal sie w roku 2022 i sluzy za trzeci pryzmat ogladu obejmujacy kolejny przedzial czasowy. W podsumowaniu stwierdzam, ze ksiazka Baumana stala sie pozycja klasyczna, co oznacza, ze nadal stanowi nieodzowna lekture i punkt odniesienia, ale w miedzyczasie debata posunela sie juz dalej i zaczela toczyc sie nowymi torami. Jak mawial Bauman: „Psy szczekaja, a karnawal toczy sie dalej”.