SUMMARY
Resort spraw wewnetrznych byl jedna z najwiekszych i najbardziej zlozonych struktur administracyjnych II Rzeczypospolitej. Natomiast jego najwazniejszym dzialem byla administracja ogólna. Dlatego tez, wykonywanie zadan administracji spraw wewnetrznych w zakresie spraw wojskowych zaprezentowane zostalo poprzez dzialalnosc jej najwazniejszego dzialu czyli administracji ogólnej, która tworzyli wojewodowie i starostowie. Wykonywanie tych zadan odbywalo sie w kontekscie obowiazujacej w resorcie, w danym okresie historycznym, polityki administracyjnej. Do najwazniejszych obszarów pracy resortu w kwestiach wojskowych nalezaly, w pierwszej kolejnosci, zagadnienia poboru rekrutów do wojska, a w latach 1918–1920 zwalczanie propagandy antypoborowej prowadzonej przez ugrupowania wywrotowe (KPRP/KPP). Po zakonczeniu wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. jego organy pracowaly na rzecz zabezpieczenia podstaw bytowych tysiacom zdemobilizowanych zolnierzy. Wiele uwagi poswiecaly problemom mobilizacji i jej oslonie oraz sprawom przysposobienia wojskowego. Dzialaly tez na polu tzw. biernej obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej, angazujac w nia organizacje i stowarzyszenia spoleczne. Wyplacaly zasilki dla rodzin poborowych oraz sierotom i wdowom po zolnierzach, którzy zgineli podczas I wojny swiatowej i wojny polsko-bolszewickiej. Resort spraw wewnetrznych, realizujac przynalezne mu zadania w kwestiach wojskowych, scisle wspólpracowal ze strukturami resortu spraw wojskowych, w szczególnosci z Ministerstwem Spraw Wojskowych, Sztabem Generalnym, dowództwami okregów generalnych/dowództwami okregów korpusów, dowódcami jednostek wojskowych (dywizji, pulków), powiatowymi komendami uzupelnien.