SUMMARY
Poczucie równowagi miedzy praca a zyciem prywatnym wplywa nie tylko na jakosc zycia pracowników i ich wydajnosc, ale równiez na funkcjonowanie calej firmy. Dlatego tez podejmowanie dzialan zmierzajacych do zachowania równowagi przynosi korzysci pracownikom, pracodawcom, wladzom panstwowym, a takze badaczom. Polska i Norwegia stanowia przyklady dwóch europejskich krajów o odmiennej polityce spolecznej w zakresie wspierania równowagi praca–dom, zarówno na poziomie prawnym, jak i organizacyjnym. Celem niniejszego artykulu jest: a) porównanie rozwiazan prawnych w dwóch panstwach rózniacych sie poziomem ekonomicznym oraz b) przeglad aktualnych badan nad równowaga praca–dom w tychze krajach. Norwegia jest krajem o wiele bogatszym, stwarzajacym wieksze mozliwosci, jesli chodzi o oferowane wsparcie dla obywateli. Jednakze norweskie rozwiazania prawne sa podobne do tych, które obowiazuja w Polsce, z wyjatkiem systemu urlopów rodzicielskich. Polscy badacze, w przeciwienstwie do norweskich, w swoich badaniach skupiaja sie przede wszystkim na wykorzystywaniu i dostepnosci poszczególnych rozwiazan. Z kolei badania norweskie prezentuja psychologiczne wyznaczniki i skutki równowagi praca–dom (badz jej braku). Autorzy artykulu podaja równiez pewne wskazówki co do dalszych badan, które moglyby sie przyczynic do ksztaltowania prawidlowej polityki prospolecznej, zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.