SUMMARY
Przez ostatnie dwie dekady rzady i naukowcy poswiecali coraz wiecej uwagi regionom, jako jednostkom budowania innowacyjnosci i konkurencyjnosci w zglobalizowanym swiecie. Innowacje i systemy ich wspierania staly sie waznym narzedziem dla osiagania celów polityki gospodarczej. Europa 2020, kluczowa koncepcja strategiczna UE na najblizsze lata,skupia sie na tworzeniu gospodarki trwalej, inkluzyjnej i wykorzystujacej wiedze. Innowacje umieszczono „w sercu strategii”, jako najskuteczniejszy srodek „radzenia sobie z wyzwaniami spolecznymi” (European Commission 2010, s. 2). Nowa era kapitalizmu wymaga jednak nowego podejscia do regionów. Regiony coraz czesciej traktowane sa jak przedsiebiorstwa oparte na wiedzy, w których najwazniejszymi kryteriami oceny i elementami sa: ciagla poprawa, nowe pomysly, tworzenie wiedzy i uczenie sie na poziomie organizacji (Florida 2003, s. 236). Wzrost zainteresowania klastrami regionalnymi i systemami innowacji na plaszczyznie badan i polityki gospodarczej wskazuja na wzrost znaczenia specyficznych zasobów regionalnych dla pobudzania innowacyjnosci i konkurencyjnosci przedsiebiorstw dzialajacych w obrebie danego regionu. Wazne staja sie takze interakcje miedzy firmami i ich otoczeniem, poniewaz procesy uczenia sie oraz generowania innowacji sa scisle powiazane ze swoimi lokalizacjami (Storper 1997). Kluczowe staja sie zatem nie tylko zasoby regionalne, ale takze regionalny kontekst spoleczny i instytucjonalny (Asheim, Isaksen 2002). Niniejsza praca opisuje role innowacji w rozwoju Szwecji i szwedzkich regionów, skupiajac sie na analizie przez pryzmat regionalnych systemów innowacji. Wskazano najwazniejsze podmioty z punktu widzenia tychze systemów. Podstawe rozwazan stanowily dokumenty ksztaltujace polityke gospodarcza w Szwecji i jej regionach oraz analiza literatury. Wykorzystano dane statystyczne z baz EUROSTAT oraz OECD.