SUMMARY
Wiek XX obok rosnacego tempa zmian przynosi dynamiczny rozwój nauki. Polaczenie tych czynników tworzy zapotrzebowanie oraz nadzieje na racjonalne, skuteczne i naukowe poznanie przyszlosci. Czesc tych nadziei zogniskowala sie wokól futurologii jako dyscypliny ukierunkowanej nie tylko na badanie, ale takze na ksztaltowanie przyszlosci. Mimo dynamicznego rozwoju dzialalnosci prognostycznej, licznych badan i publikacji, futurologia nie uzyskala jednak miana pelnoprawnej i niebudzacej metodologicznych watpliwosci dyscypliny naukowej. Niniejszy tekst przedstawia podstawowe problemy metodologiczne zwiazane z unaukowieniem studiów nad przyszloscia, sposoby rozumienia futurologii jako odrebnej dyscypliny oraz paradygmaty postrzegania przyszlosci. Rozwazania te zostana uzupelnione o kilka przykladów prognostycznych obrazujacych potencjal studiów nad przyszloscia w obrebie nauk spolecznych.