SUMMARY
Odrodzenie panstwa polskiego z chwila zakonczenia wojny w 1918 r. zakonczylo 120-letni okres zaborów. Do zycia wracalo panstwo polskie. Wsród wielu waznych problemów znalazlo sie scalenie terytorium, wytyczenie granic oraz zbudowanie systemu ich ochrony. Zlozony i przeciagajacy sie w czasie proces ustalania zasiegu terytorium Polski wywarl wplyw na przyszle stosunki z panstwami osciennymi i system ochrony granicy panstwowej. W szczególnosci po zakonczeniu wojny polsko-rosyjskiej i zawarciu traktatu pokojowego nie doszlo do unormowania sytuacji spolecznej i politycznej na terenach wschodnich. Nie stworzono równiez bezpiecznego systemu ochrony granicy. Ustalona i wytyczona granica wschodnia pozostawala w stanie ciaglego zagrozenia. Eskalacja bandytyzmu w latach 1921–1924 wplynela na podjecie decyzji o powolaniu Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP). Zolnierze korpusu przez okres 15 lat pelnili ciezka sluzbe, której celem bylo zabezpieczenie nienaruszalnosci granicy panstwowej i zapewnienie bezpieczenstwa obywatelom. W codziennej sluzbie realizowali zadania na rzecz umacniania panstwowosci polskiej i asymilacji mniejszosci narodowych oraz podejmowali liczne prace spoleczne na terenach przygranicznych. Zaangazowanie zolnierzy w prace spoleczna mialo na celu pozyskanie zaufania ludnosci dla interesów panstwa, zwlaszcza wyrobienie poczucia koniecznosci wspólpracy z organami KOP. Celem artykulu jest ukazanie pracy spolecznej prowadzonej przez oddzialy KOP wsród ludnosci pogranicza na rzecz utrzymania bezpieczenstwa granicy i porzadku publicznego w pasie granicznym. Rozwazania naukowe w artykule sa prowadzone w kontekscie postawionej tezy, która brzmi: Podejmowanie dzialan spolecznych przez zolnierzy KOP na terenach pasa granicznego bylo obowiazkiem sluzbowym. Podstawowymi zródlami publikacji sa materialy oddzialów Korpusu Ochrony Pogranicza z Archiwum Strazy Granicznej w Szczecinie. Uzupelniaja je opracowania odnoszace sie do ogólu dzialan wojskowych korpusu.