SUMMARY
Wstep: Odmowa lub wyrazenie zgody na udzielanie swiadczen medycznych jest jednym z podstawowych praw pacjenta. W ustawach dotyczacych prawa medycznego znajduja sie przepisy dotyczace szczególnej w tym zakresie sytuacji pacjentów maloletnich. W artykule skomentowano regulacje prawne dotyczace obowiazków i praw lekarzy, rodziców oraz ich podopiecznych w procedurze wyrazania zgody.Materialy i metody: Material badawczy stanowily zródla prawa polskiego, aktualne orzecznictwo oraz problemy praktyczne. Akty prawne zostaly przeanalizowane metoda dogmatyczna. Refleksji zostala poddana rola sadu opiekunczego ingerujacego we wladze rodzicielska i majacego na celu ochrone dobra dziecka. W artykule zawarto interpretacje przepisów w kontekscie konkretnych przypadków klinicznych, jak np. dzialan podejmowanych w sytuacji bezposredniego zagrozenia zycia, tak aby lekarz nie narazil sie na odpowiedzialnosc cywilna, karna i dyscyplinarna.Wyniki: Wyrazenie zgody na swiadczenia zdrowotne jest podstawowym wyrazem autonomii woli pacjenta. Brak zgody przedstawiciela ustawowego na swiadczenia zdrowotne udzielane pacjentowi maloletniemu mozna wyrazic w dowolny sposób. Prawo nie wyjasnia, czy zgode wyrazic ma jeden z rodziców, czy tez powinni uczynic to oboje. Wyjatkiem od zasady wyrazania zgody na interwencje medyczne jest skierowanie sprawy do sadu opiekunczego w celu otrzymania stosownej decyzji. Jego postanowienie ingeruje we wladze rodzicielska.Wnioski: Niejasne przepisy okreslajace procedure wyrazania zgody powoduja trudnosci w jej jednolitym stosowaniu przez lekarzy. Jest ona tez niespójna z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekunczego w zakresie wykonywania wladzy rodzicielskiej. Aktualny stan prawny stwarza ryzyko narazenia sie lekarzy na odpowiedzialnosc cywilna, karna oraz dyscyplinarna.