SUMMARY
Artykul poswiecony jest praktykom teoretycznym trzechczolowych autorek nurtu amerykanskiej twórczosci eksperymentalnejkojarzonych z kregiem poetówL=A=N=G=U=A=G=E: Lyn Hejinian, Leslie Scalapinoi Carla Harryman. Odegraly one fundamentalna rolew uksztaltowaniu ciagle otwartej i toczacej sie debatykrytyczno-teoretyczno-literackiej dotyczacej statusu formalnieradykalnej literatury tworzonej przez kobiety zaangazowanejw kwestie epistemologii feministycznej. Praktyka ta, skupiajacasie na procesach i mechanizmach dyskursu, nie ograniczasie do wymiaru poetyckiego i artystycznego, lecz zaklada,ze twórczosc poetycka jest spolecznie zaangazowana „strategiainterwencji” (Harryman), a jako taka funkcjonuje jakoskoncentrowana na jezyku epistemologia feministyczna. Hejinian, Scalapino i Harryman stworzyly imponujacy dorobek literacko-teoretyczny, na który skladaja sie gatunkowozlozone teksty hybrydyczne mocno osadzone we wspólczesnych dyskursach feministycznych, kupiajace sie na problematyce produkcji wiedzy, znaczenia, tozsamosci, plci i seksualnosci, ukrytych mechanizmów ideologicznych tradycyjnie pojmowanego utworu narracyjnego, a takze imperatywu przekraczenia tych mechanizmów. Artykul jest próba umiejscowienia ich twórczosci w szerszym kontekscie wspólczesnej mysli feministycznej poczawszy od écriture féminine, poprzez krytyke polityki tozsamosciowej Judith Butler oraz Denise Riley, po horyzont posthumanistyczny cyborgicznego pisarstwa Donny Haraway.