SUMMARY
ABSTRAKTWstep: Pielegniarstwo rodzinne jest rozwijajaca sie specjalizacja pielegniarska podlegajaca szybkim przemianom zwiazanym z zapoczatkowana w 1995 r. reforma podstawowej opieki zdrowotnej w Polsce. Szeroki zakres samodzielnosci pielegniarek rodzinnych w realizacji swiadczen zdrowotnych wymaga od nich ustawicznego ksztalcenia oraz koniecznosci wykorzystania w codziennej praktyce wyników badan naukowych.Celem pracy jest okreslenie rodzaju i zakresu badan empirycznych w obszarze pielegniarstwa rodzinnego prowadzonych w Polsce w latach 1995–2015.Materialy i metody: Zastosowano metode analizy i krytyki pismiennictwa. Baze do wyszukiwania danych stanowila Polska Bibliografia Lekarska, baza PubMed oraz wyszukiwarka Google Scholar. Poszukiwanie prac bylo ograniczone do artykulów opublikowanych w latach 1995–2015 i dotyczacych swiadczen realizowanych przez pielegniarki rodzinne w Polsce.Wyniki: Ustalono, ze w analizowanych pracach przewage stanowily badania ilosciowe z wykorzystaniem techniki ankiety. Opublikowane prace miescily sie w nastepujacych grupach badawczych: 1) pacjenci – odbiorcy swiadczen; 2) realizatorzy swiadczen, tj. pielegniarki rodzinne; 3) lekarze rodzinni oraz opiekunowie nieformalni osób objetych opieka pielegniarki rodzinnej z uwzglednieniem relacji pielegniarka–pacjent.Wnioski: 1. Widoczny jest brak róznorodnosci metodologicznej w badaniu roli pielegniarki rodzinnej. 2. W pracach zmarginalizowana jest rola pielegniarki rodzinnej w opiece nad osobami w wieku rozwojowym i produkcyjnym. 3. Pielegniarki rodzinne wykonuja niewiele zadan samodzielnych wynikajacych z posiadanych kompetencji.