SUMMARY
Zaman kavrami insanlik tarihi boyunca hemen hemen her toplumda, din ve düsüncede varligindan bahsedilen bir olgudur. Bu kavrama yüklenen anlamlar, toplumlarda dinlere ve düsüncelere göre farklilik gösterir. Zaman her ne kadar hesaplanabilir olarak düsünülse de duruma göre algilanisi degisen bir kavramdir. Klasik edebiyatta zaman, farkli sekillerde karsimiza çikmaktadir. Bilhassa klasik siirin en temel tipi olan âsik için zaman algisi dogrudan dogruya mâsukla olan durumuna bagli olarak degiskenlik gösterir. Özellikle bir zaman dilimi olarak gece ve gecenin en uzunu olan seb-i yeldâ siirlerin vazgeçilmez unsurudur. Bu çalismada zamanin göreceliligine güzel bir örnek olarak klasik siirde asigin zaman algisi ve seb-i yeldâ konusu ele alinmistir.