SUMMARY
Bu makale, Isabella Whitney’in eserlerinde kadin yanlisi bir tartismanin izini sürmek amaciyla, The Copy of a Letter (1567) ve A Sweet Nosegay (1573) adli siir koleksiyonlarindaki siirleri incelemektedir. Whitney'in siirlerinde isledigi temalar ve konular, onun on altinci yüzyilin Ingiltere’sinde marjinal bir kadin sair oldugu gerçegine isaret ediyor çünkü erkekler tarafindan manipüle edilebilecek deneyimsiz kadinlar için bir danisman rolünü üstleniyor. On altinci yüzyilin kadin yazarlarindan beklendigi gibi sade ve çekingen bir sekilde yazmak yerine, siirlerinde iddiali ve elestirel bir tavir benimsiyor. Whitney, siirlerinde bu kadin yanlisi argümani dile getirerek, Ovid gelenegine saldiriyor ve mitlerde ve erkek metinlerinde geleneksel olarak susturulan kadin figürlerinin hikayelerini yeniden okuyup ve bazen de yeniden yaziyor. Whitney, siirlerinde ataerkil metinlerde kültürel ve sosyal olarak kapana kisilmis kadinlar için çözüm ariyor.