SUMMARY
Spanish and Creole: Exploring Aspects of Minority and Minoritised Languages in Jamaica and Trinidad & TobagoAs the two largest countries in the Anglophone Caribbean, the sole official language of both Jamaica and Trinidad & Tobago is English. This status, however, does not accommodate the historical and contemporary multilingualism common to both countries. Mindful of the islands’ colonial past, as well as their geographical proximity to Latin America, the government of Trinidad & Tobago has designated Spanish as the country’s official foreign language, and there have been calls for the same move to be made in Jamaica. Even though Spanish is very much a minority language in both nations in terms of the number of speakers, this move has associated implications for the education sectors. In addition, it has been argued that this mandate also denigrates autochthonous Creole languages, which are spoken widely in both countries but generally have no formal place in education or public life. Accordingly, this preliminary literature-based study examines relevant Jamaican and Trinidad & Tobago policies through the lens of the language policy model originally developed by Bernard Spolsky in 2004, which foregrounds the four interlinked concepts of national ideology, the role of English, a country’s sociolinguistic structure, and minority language rights. Particular attention will be focused on current initiatives regarding the latter, as well as seeking to examine how governmental emphasis on Spanish – given the existence of these local Creole languages – is viewed within the Jamaican and Trinidad & Tobago contexts.Jezyk hiszpanski i jezyki kreolskie: sytuacja jezyków mniejszosciowych i marginalizowanych na Jamajce oraz Trynidadzie i Tobago – rekonesans badawczy Jamajka oraz Trynidad i Tobago to dwa najwieksze kraje anglojezycznych Karaibów. Choc w kazdym z nich jezyk angielski stanowi jedyny jezyk oficjalny, jego status nie uwzglednia wspólnej dla obu krajów historycznej i wspólczesnej wielojezycznosci. Z uwagi na kolonialna przeszlosc wysp, a takze geograficzna bliskosc Ameryki Lacinskiej, rzad Trynidadu i Tobago ustanowil jezyk hiszpanski oficjalnym jezykiem obcym kraju, a podobne propozycje pojawily sie równiez na Jamajce. Pomimo ze hiszpanski w obydwu panstwach stanowi bez watpienia jezyk mniejszosciowy pod wzgledem liczby uzytkowników, dzialania te mialy istotne konsekwencje dla sektora edukacji. Wsród reakcji pojawily sie takze glosy mówiace, ze zarzadzenie to uderza w rodzime jezyki kreolskie, pozostajace w powszechnym uzyciu w obu krajach, nieposiadajace jednak formalnego miejsca w edukacji ani zyciu publicznym. Niniejsza praca, oparta na dostepnej literaturze, stanowi wstepna analize polityki Jamajki oraz Trynidadu i Tobago przeprowadzona przez pryzmat modelu polityki jezykowej opracowanego przez Bernarda Spolsky’ego w 2004 roku. Model ten wysuwa na pierwszy plan cztery wzajemnie powiazane zagadnienia: ideologie narodowa, role jezyka angielskiego, strukture socjolingwistyczna kraju i prawa jezykowe mniejszosci. Uwaga zostala zwrócona szczególnie na biezace inicjatywy dotyczace ostatniego z wymienionych aspektów, a takze na zbadanie, jak nacisk wladz na nauke jezyka hiszpanskiego postrzegany jest w kontekscie lokalnych jezyków kreolskich Jamajki oraz Trynidadu i Tobago.