SUMMARY
Osmanli’da lâle senlikleri ya da diger bir deyisle çerâgân; dönemin padisahi Sultan III. Ahmed ve Sadrazam Ibrahim Pasa ile özdeslesen, hatta bir döneme adini veren (Lâle Devri) elit, saray merkezli eglence anlayisinin temelini olusturur. Lâle senlikleri hakkinda müstakil bir çalismaya duyulan ihtiyaç edebiyat bilimi adina hep var olmustur. Neslihan Koç Keskin’in doçentlik tezi olarak hazirladigi bu kitabi, dolduracagi bosluk nispetinde önemli bir adim olarak görmek gerekir. Yazar burada oldukça ayrintili ve titiz bir çalismanin ürünü olarak sözü edilen dönemin çerâgânlarini tek tek tahlil ediyor. Senliklerin canli belgeleri olan bu siirlerin “çerâgâniye” adiyla klasik edebiyat içinde yeni bir tür olarak degerlendirilebilecegi fikri ise yazarin ileri sürdügü dikkat çekici bir diger noktadir.