SUMMARY
Bütün dünya klasikleri arasinda önemli bir yere sahip olan Firdevsî’nin Sehnâme’si Fars edebiyatinin bas yapitlarindan biridir. Bir kahramanlik destani kabul edilen bu eser yazildigi dönemden itibaren Türk edebiyatinin beslendigi en önemli kaynaklardan biri olmustur. Özellikle sultanlara ve sair devlet adamlarina sunulmak üzere yazilan kasidelerde onlarin güçlü yönleri Sehnâme’deki kahramanlarla özdeslestirilmistir. On bes ve on altinci yüzyillarda bir övgü unsuru olarak karsimiza çikan bu kahramanlar on yedinci yüzyildan itibaren eski degerlerini yitirmeye baslamis hatta övülen sahislar bu kahramanlardan katbekat üstün tutulmustur. Bu makale Sehnâme kahramanlarinin klasik Türk siirindeki dönüsümünü ortaya koymak amaciyla yazilmistir. Bu yapilirken de örneklemi olusturmak için Sehnâme kahramanlarinin farkli algilandigi dönemlerden iki önemli sair, on altinci yüzyildan Bâkî ve on sekizinci yüzyildan Nedîm seçilmistir. Bu sairlerin divanlari taranmis ve Sehnâme kahramanlarina yer verilen beyitler tespit edilmistir. Bu beyitlerle Bâkî’den Nedîm’e Sehnâme kahramanlarinin klasik Türk siirindeki yerinde nasil bir dönüsüm meydana geldigi karsilastirmali olarak ortaya konulmaya çalisilmistir.