SUMMARY
Bu çalismanin amaci edebiyat ve çevre iliskisini öne çikaran ekoelestiri alanina isik tutmak ve bu alanin çagdas Türk edebiyati için önemini irdelemektir. Öncelikle ekoelestiri alaninin 1990’li yillarda akademide nasil ortaya çiktigina ve ne tür çalismalari kapsadigina deginilecek. Daha sonra bu çalisma alaninin amacini ve kapsamini vurgulamak için elestirel bir gözle yazilan ekoyazin ile doga yazini arasindaki benzerlikler ve farkliliklar incelenecek. Çalismanin son iki bölümünde ekopoetika geleneginden ve ona bagli ortaya çikan yeni ekosiir örneklerinden bahsedilerek, çagdas sair Elif Sofya’nin Dik Âlâ baslikli eserinin bu mercekten bir okumasi sunulacak. Makale bu alanin ülkemizde ve dünyada artmakta olan önemini vurgulayarak ve Türk edebiyatinda ekolojik okumalara duyulan ihtiyaca dikkat çekerek sonuçlandirilacak.