SUMMARY
Batida siyasi bir hareket olarak ortaya çikan feminizm, zamanla edebiyati da etkisi altina alir. Hak arama arayisinda olan kadinlar kendilerini en iyi ifade edebilecekleri alan olarak edebiyati görürler. 1920’lerde Virginia Wolf ile baslayan edebiyatta feminist elestiri, 1960’li yillarda tüm dünyayi saran siyasi hareketlerle zirve noktasina ulasir. Batidaki gelismelere paralel olarak edebiyatta feminist elestiri Hindistan edebiyatini da derinden etkiler. Ataerkil bir toplum olan Hindistanli kadinlarin problemleri batidaki hemcinslerinin problemlerine oranla daha fazla çesitlilik arz eder. Hintli kadinlarin Sosyal hayatta haklarini elde etme mücadelesinden öncelikle basa çikmalari gereken bir kast sistemi ve kati gelenekler vardir. Yirminci yüzyilin baslarinda egitim görmeye baslayan Hindistanli kadinlar, erkek egemen toplumlarindaki hak arayisi çabalarini artirirlar. Sosyal hayatta kadin haklari konusunda yapilan düzenleme ve reformlar, kisa süre içinde meyvesini vermis, kadinlar edebiyat dünyasinda da kendilerini göstermeye baslar. Her ne kadar Hint ve Urdu edebiyatinda kadin haklarini savunan erkek yazarlar olsa, bu sorunlarin kadin gözüyle okuyucuya aktarilmasinin daha etkili olacagi asikârdir. Bati edebiyatlarinda oldugu gibi Urdu ve Hint edebiyatinda da baslangiçta takma ya da erkek ismiyle yazin hayatina atilan kadinlar, zamanla kendilerine has bir yazin gelenegi olusturmayi basarirlar. Elestirmenler tarafindan edebiyatta feminist elestiri ‘yazar olarak kadina yönelik’ ve ‘okur olarak kadina yönelik’ olmak üzere iki bölüme ayrilir. Biz bu çalismamizda Hint edebiyatinda feminist edebiyat elestirisinin öncü yazarlarindan biri olan Amrita Pritam’in Muskrahit ka Phançi adli öyküsünü ‘yazar olarak kadina yönelik’ feminist edebiyat elestirisi kurami baglaminda incelemeye çalisacagiz.