SUMMARY
Celem pracy bylo przedstawienie nowych metod diagnostycznych oceny czynnosci glosu dla potrzeb foniatry i logopedy. Czynnosc tworzenia glosu zalezy nie tylko od prawidlowego zwarcia i drgan faldów glosowych wzmacniajacych energie akustyczna tonu podstawowego, ale równiez od funkcji jam rezonacyjnych oraz narzadów artykulacyjnych wplywajacych na barwe glosu i wytwarzanie dzwiekowych elementów mowy, czyli glosek. Europejskie Towarzystwo Laryngologiczne z 2001 roku zaproponowalo protokól diagnostyczny, który zaleca, poza wywiadem i badaniem przedmiotowym, przeprowadzenie oceny odsluchowej glosu, badania wideolaryngostroboskopowego (VLS), badan akustycznych oraz samooceny jakosci glosu. Badanie parametrów akustycznych glosu pozwala na obiektywna analize tonu krtaniowego. Jest to wazna zaleta tej metody. Kompleksowa analiza glosu, obejmujaca zarówno badania obiektywne, jak i subiektywne dotyczace oceny charakteru tworzonego glosu za pomoca skali GRBAS, oraz rózne modyfikacje testów niesprawnosci glosowej okreslajace stan funkcjonalny, emocjonalny i fizyczny badanej osoby, pozwalaja na stwierdzenie, w jakim stopniu zaburzenie glosu moze wplywac na jakosc zycia. W codziennej praktyce foniatry i logopedy umozliwiaja rzetelne okreslenie etiologii, postawienie rozpoznania, zaplanowanie leczenia oraz monitorowanie efektów leczenia zaburzen glosu.