SUMMARY
Prezentowany esej, w którym Profesor Arthur Bochner dokonal krótkiego przegladu znaczen nadawanych trwajacemu prawie pól wieku doswiadczeniu pracy na uczelni, zostal zaprezentowany audytorium zlozonemu z kolezanek i kolegów, studentów oraz naukowców z uniwersytetu. Podkreslono w nim improwizacje obecna w akademickim zyciu zawodowym, przywolano anegdoty o waznych postaciach, które Profesor mial okazje obserwowac i z którymi czesto pracowal. Wskazano równiez na czesto destabilizujace, a prawie zawsze poruszajace wymiary zycia uniwersyteckiego, których doswiadczyl, kroczac po uniwersyteckiej drodze. Zainspirowany przez wyzwania stojace przed calosciowa edukacja osoby, umyslu i serca, jak równiez pelen pasji w odniesieniu do etycznych, emocjonalnych i literackich potrzeb nauk humanistycznych, Profesor przedstawia plan dalszych badan nad samowyjasniajacymi, ewokacyjnymi i potencjalnie transformujacymi opowiesciami.